Zjawiska dźwiękowe odgrywają znaczącą rolę w stwarzaniu tej rzeczywistości, w nadawaniu jej autentyzmu i wiarygodności. Zmaterializowane fantazje dziecka stają się nie tylko widzialne, ale i słyszalne, stają się uchwytne w bezpośrednim doświadczeniu zmysłowym, zaczynają istnieć w przestrzeni materialnej i akustycznej. Dziecko zanurza się w świecie stworzonym przez siebie — świecie rzeczy dźwięków; doświadczając jego przestrzenności. Zanurza się w sensie dosłownym w dźwięczności tego stworzonego przez siebie świata. Wytwarzając różnorodne jakości dźwiękowa dziecko sytuuje je w przestrzeni, powstaje zatem coś, co może przywołać na myśl zjawiska muzyki przestrzennej, w której dla kompozytora naczelnym problemem staje się umiejscowienie źródeł dźwięku.