Wybierając cel i realizując go według własnej koncepcji, dziecko jest związane osobiście z podejmowanymi czynnościami oraz z ich wynikami. Autonomiczne działania dziecka, ich osobisty charakter i silne zabarwienie emocjonalne kształcą przeświadczenie o możliwości przekształcania rzeczywistości, wpływania na najbliższe otoczenie, na przedmioty, na ich materialną i niematerialną istotę, pozwalają zaznaczyć jedyną i niepowtarzalną obecność dziecka w świecie’ .Nie można zatem narzucić aktywności ścisłymi dyrektywami i zarazem wymagać, żeby dziecko utożsamiło się z tym, co robi, związało się emocjonalnie z wykonywanymi czynnościami, pracowało z pasją i zdobywało doświadczenia przyjazne dla jego osobowości.