Zainteresowanie zjawiskami muzycznymi, jakie każde dziecko przejawia podejmując najrozmaitsze eksperymenty dźwiękowe, wsłuchując się w całą różnorodność jakości dźwiękowych, nasłuchując w skupieniu różnych przejawów akustycznego życia przedmiotów i zjawisk, pozwala przypuszczać, że nie istnieje dziecko niemuzykalne. Wielość i różnorodność form działalności muzycznej, sposobów obcowania ze światem dźwięków oraz uprawiania działalności dźwiękowej pozwala każdemu dziecku odnaleźć własne miejsce w świecie dźwięków. Gloton i Clero pisząc o dziecięcej twórczości muzycznej zadają pytanie: „czy w aktywności muzycznej sprawą najważniejszą jest słuchanie utworów, należących do muzyki «uświęconej» przez czas i ludzi, muzyki już w pewien sposób martwej, w miarę jak się z niej czyni przedmiot «monumentalny», czy może ważniejsze jest tworzenie muzyki dla siebie i przeżywanie tej muzyki razem z innymi”.
MUZYCZNA AKTYWNOŚĆ DZIECKA
