Sztuka jest wartością w toku kształcenia bardzo istotną. Rozwija wrażliwość na wartości w rozumieniu bardzo szerokim, jak i wąskim zarazem. Adam Węgrzec- ki mówi o dojrzałości aksjologicznej, którą należy traktować, jako sprawność w odnoszeniu się do wartości. „Dojrzałość aksjologiczna oznacza wewnętrzne otwarcie człowieka na wartości, możliwe jedynie wtedy, gdy wyzwolił się on z pewnych ograniczeń i jest zdolny nadal się z nich wyzwalać’.Przyjmując tę tezę na grunt edukacji estetycznej można uznać, że dojrzałość aksjologiczna pedagoga objawiałaby się m.in. w umiejętności organizacji twórczych sytuacji, tzn. rozwijających dzieci, studentów w kontaktach z różnymi wartościami estetycznymi, w tym ze sztuką, we wzajemnym ukazywaniu, rozumieniu różnic i podobieństw języków artystycznych oraz ich integracji. Kontakt ze sztuką jest kontaktem ze swoistym jej językiem artystycznym, zależnie od wieku, wychowania, struktury psychiki twórcy i odbiorcy, warunków kulturowych.