Rozwój sztuk plastycznych w kierunku abstrakcji podkreśla cechy wspólne z muzyką: nieokreśloność, bezprzedmiotowość, które pozwalają na swobodną grę skojarzeń.”Rozwijają wyobraźnię oraz sferę emocjonalną człowieka. „W muzyce, w jej toku dźwiękowym nie można się bezpośrednio dopatrzyć «realizmu» — tak bardzo jest ona z natury artystyczną «abstrakcją». Pewnego rodzaju muzycznym realizmem jest jej programowość, ilustracyjność, a zwłaszcza odtwarzanie dźwięków pochodzących z natury (śpiew ptaków) lub konkretnych sytuacji (polowania, praca urządzeń technicznych). Traktując szerzej pojęcie realizmu, można go dostrzec w muzyce trafnie obrazującej stany przeżyć wewnętrznych człowieka, różne treści psychologiczne — wtedy jednak może zabraknąć miejsca dla romantyzmu, którego tak poszukujemy w muzyce i poezji”.