Pomysły związane z rozszerzeniem instrumentarium przedmiotami dźwiękowymi charakterystyczne były dla działalności kompozytorów zajmujących się muzyką konkretną, utożsamianą często z muzyką szmerów, a także z tzw. bruityzmem, nazywanym także muzyką hałasów. Twórcy zainteresowani odkrywaniem nowych możliwości muzyki, dobierając przedmioty dźwiękotwórcze bądź urządzenia ewokujące wycie, warkot, trzask, świsty, pomruki, szmery itp., wyznaczają charakter utworu. Wybór, jakiego dokonuje dziecko spośród ogromnej ilości przedmiotów dźwiękowych wykorzystując podczas zabaw określone, najbardziej — jego zdaniem — odpowiednie, bliski jest wyborom, jakich dokonują twórcy awangardy muzycznej i przypomina działalność kompozytorską.