Za pierwsze zwiastuny dętych narzędzi muzycznych można uważać różnego rodzaju gwizdki i piskawki. Zwłaszcza te drugie stanowią formę najprymitywniejszych aerofonów, wydających najczęściej jeden lub dwa dźwięki. Robiono je najczęściej z łodyg młodego zboża, cewkowatego kawałka kory, z ptasiego pióra itp. Używane były wyłącznie jako zabawki dziecięce lub narzędzia służące do sygnalizacji. Gwizdki wyrabiano najczęściej z kory wierzbowej, przeważnie wiosną, Badania archeologiczne potwierdzają, że już od pradziejów wyrabiano na naszych ziemiach gwizdki i piszczałki z kości lub gliny. Gwizdki z gliny miały najczęściej postać zwierząt: ssaków i ptaków.