Zainicjowana przez greckich filozofów dyskusja na temat społeczno-wychowawczej funkcji sztuki muzycznej rozwija się do dziś. Przekonanie to nasila się przede wszystkim w tych okolicznościach, gdy bądź osobliwe warunki życia narodu, bądź szczególność przeobrażeń społecznych, bądź wreszcie ranga przemian kulturalnych każą odegrać muzyce jakąś rolę niezwykłą. Wtedy do zrozumiałego doceniania wychowania przez sztukę muzyczną w przemianach życia dołącza się nadmierny zapał i rzadko sprawdzalna wiara. Chociaż w tym temacie będzie mowa o dwóch zagadnieniach: nauczaniu muzyki i wychowaniu przez muzykę, to obie te dziedziny łączyć będzie podstawowa więź — rozwijanie w osobowości dzieci i młodzieży zamiłowań i zainteresowań muzycznych.