Autor stara się zwrócić uwagę na istnienie rodzimego ludowego instrumentarium dziecięcego, reprezentowanego głównie przez narzędzia dźwiękowe, które do dziś funkcjonują w kulturze ludowej. Ich wykorzystanie na lekcjach muzyki, zdaniem autora, może znacznie poszerzyć i treściowo wzbogacić proces dydaktyczny. Daje możliwość „antropologicznego” dopełnienia wiedzy o kulturze regionu. Autor w artykule dokonuje przeglądu tych narzędzi w ujęciu historycznym oraz etnograficznym. W omawianiu poszczególnych narzędzi zastosowano układ systematyczny, dzieląc instrumenty na perkusyjne, strunowe oraz dęte.