Podobnie jak forma otwarta dzieła muzycznego pozwala na przekraczanie schematów strukturalnych, które zawiera kompozycyjny zapis, tak wstępna idea zabawy — dyscyplinująca i wyznaczająca jej udźwiękowienie ulega metamorfozom w miarę odkrywania nowych możliwości, tkwiących w wyobraźni dziecka, w przestrzeni, przedmiotach oraz dostępnych sposobach imitowania zjawisk dźwiękowych. Działania zabaw^owo-badawcze, w których dziecko odkrywa jakości dźwiękowe przedmiotów manipulując nimi, odbywają się w sferze audytywnej i wizualnej, przypominając audiowizualne formy muzyki współczesnej. Wiążą się one z ideą łączenia efektów słuchowych i wzrokowych w integralne kompozycje artystyczne. W takich formach zjawiska muzyczne nie stanowią autonomicznej propozycji, lecz współgrają z obrazem wzajemnie się uzupełniając.
SZTUKA DZIECKA
