Sprawa to bardzo pilna i warta osobnego, obszernego studium, gdyż obok dostrzeżonych pozytywów mnożą się tutaj oznaki budzące zaniepokojenie, które mają swe źródło w ograniczeniach tematycznych, jak i w koncepcjach audio­wizualnego przekazu. Jednak istnieje edytorska koncepcja utworów dla dzieci i młodzieży i można ją komentować z różnych punktów widzenia, przede wszystkim biorąc pod uwagę kryterium dojrzewania psychicznego dziecka, jak również uwzględniając postawę tematyczną, nieodłączną od aspektów wychowawczych i dydaktycznych. Jako wyraz tych intencji powstały serie wydawnicze, np. pieśni dla dzieci Witolda Lutosławskiego, z których najbardziej znane to: Spóźniony słowik, Pan Trala- liński czy Ptasie plotki do słów Juliana Tuwima oraz o wysokim standardzie nagra­nia kasetowe i kompaktowe polskiej muzyki dla dzieci.

Dodaj komentarz