Rozprawa ta daje wyraz przekonaniu, że między muzyką a bieżącym życiem powinien istnieć stan adekwatności. Tylko wtedy można oczekiwać większej skuteczności procesów w przekazywaniu skomplikowanych, subtelnych, mistrzowskich arcydzieł muzycznych, proponowanych młodej publiczności. O ile mamy zasłużonych kompozytorów i pedagogów, o tyle jesteśmy prawie pozbawieni krytyki literatury muzycznej dla dzieci i młodzieży oraz należycie zorganizowanych badań. Jest to niebezpieczeństwo, które, jeśli będzie trwało zbyt długo, może się zemścić na poznawaniu nowej muzyki współczesnej. Nauczycielu pamiętaj!Rola muzyki zmienia się. Stąd też traktowanie jej w sposób tradycyjny jest niesłuszne.