Rozważania Baumana mają kapitalne znaczenie dla zrozumienia istoty analizy jakiej dokonuje Bloom. Jeżeli muzyka rockowa to przede wszystkim muzyka głośna, muzyka, której potężny rytm jest celem samym w sobie, wówczas zamiast „balansowania między namiętnościami a rozumem”, zamiast dostarczania uzasadnienia czynnościom osoby ludzkiej rodzi agresję i domaga się amputacji, a nie pielęgnowania i kształtowania. Taka muzyka, podobnie jak analizowana przez Baumana telewizja, staje się ideologią, zamiast propozycją. Taka muzyka z pewnością nie przyczynia się do tego, aby konflikt między pokoleniami toczył się nie tylko w kontekście konieczności przebywania na odmiennych płaszczyznach, ale również w kontekście możliwości porozumienia bez negacji owej odmienności.