Przeświadczenie o roli muzyki w życiu człowieka, zwłaszcza w okresie jego młodości, ma swoją długowiekową tradycję. Można się o tym przekonać poznając bogatą spuściznę sztuki starożytnej Grecji. Szerokie rozwinięcie tej tezy można między innymi znaleźć w dziełach dwu największych filozofów greckiego antyku: Platona i Arystotelesa. Główną zasadą Platońskiej estetyki muzycznej jest wiara w możliwości kształtowania przez sztukę charakteru ludzkiego oraz integralne włączenie wychowania muzycznego w ogólny system pedagogiczny. Muzyka — zakłada Platon — odzwierciedla określone wzorce moralne. Według Arystotelesa zaś muzyka dostarcza zmysłowej przyjemności i jest środkiem wychowania moralnego dla wolno urodzonej młodzieży, dlatego kultura muzyczna tej epoki jest na tyle bogata, że może potrzeby każdego z nas zaspokoić.